Nadat een lieveheersbeestje uit het ei is gekropen doorloopt hij vier larvestadia, de vier zogenaamde instar. Elke keer vervelt hij en wordt hij groter, totdat hij als instar 4 zichzelf verpopt. Ik had al eens foto’s gemaakt van zo’n vervellend lieveheersbeestje, maar dat was niet zo dramatisch als de metamorfose van larve tot pop.

De eitjes van een lieveheersbeestje zijn langwerpig en geeloranje. Ze worden meestal in de buurt van een bladluizenkolonie, in groepjes van 20 tot 50, op bladeren en stengels afgezet. Afhankelijk van de temperatuur, hoe warmer – hoe sneller, komen deze eitjes na ongeveer vier dagen uit. De minuscule larven gaan dan op de tast op zoek naar voedsel. Als instar 1 bijten ze zich vast in de rug van een bladluis en zuigen dan zijn bloed. Naarmate de larve groeit en vervelt kan deze hele bladluizen, inclusief de pootjes, eten. Lieveheersbeestjeslarven zijn heel vraatzuchtig en worden daarom ook veel ingezet om bladluizenpopulaties in toom te houden.

Als de volgroeide larve zich helemaal heeft volgegeten, bevestigt deze zijn achterlijfspunt aan een blad of stengel en gaat daarmee zijn pre-pop fase in. Ze zitten dan ongeveer een etmaal verankerd voor ze zich veranderen in een pop. Hiervoor moeten ze eerst uit hun vel barsten, dat gaat echter niet vanzelf, regelmatig richten ze zich omhoog en blazen ze zich op. Hiermee zetten ze hun vel zo veel mogelijk onder spanning . Ze blijven dit doen net zolang tot hun vel, via een aantal breuklijnen over hun kop en rug, openbarst en ze zich uit hun oude huid kunnen wurmen. Het lege larvehuidje ligt dan als een afgeworpen kledingstuk aan hun voeten.

De pop is, als hij net tevoorschijn komt, eerst opvallend licht geel, maar verkleurt naarmate deze droogt al snel naar hun zwart met geeloranje waarschuwingskleuren, welke rovers erop moeten attenderen dat ze oneetbaar zijn. Gedurende deze pop-fase kunnen ze zich overigens nog wel bewegen. Uit observatie zag ik dat als de pop werd aangeraakt, of de lichtinval erop drastisch veranderde deze zich in volle lengte oprichtte. Waarschijnlijk doen ze dit om eventuele aanvallers of parasieten af te schrikken, want tijdens hun pop-fase zijn ze natuurlijk erg kwetsbaar. Afhankelijk van de temperatuur zal deze fase tussen de drie en veertien dagen duren.

Lees ook: Vervellend lieveheersbeestje, De transformatie van een dagpauwoog (Aglais io), Vlinderpoppen en Gewone dennenboktor (Rhagium inquisitor).