De overbekende tuinboon (Vicia faba) is één van de weinige groenten die oorspronkelijk niet (zoals aardappelen en maïs) uit de Nieuwe wereld komt maar die juist vanuit Europa naar de rest van de wereld is verspreid. De tuinboon was al bekend in de verre oudheid. Bij de Romeinen stonden deze bonen symbool voor de rouw en bij de Grieken waren ze het symbool van de plaats waar de zielen van de overledenen woonden.

Een beroemde tuinbonenhater was Pythagoras. Zijn volgelingen, de Pythagoreërs, mochten volgens één van de door hem neergelegde wetten geen tuinbonen eten. De rest van zijn huisregels waren overigens net zo curieus. Zo mochten ze ook geen lichaamsafdruk in hun beddengoed achterlaten, een witte haan aanraken of in een spiegel naast het licht kijken. Er wordt wel eens geopperd dat hij geen tuinbonen wilde eten omdat ze de zielen van de doden zouden bevatten, hij ze teveel op testikels vond lijken of er winderig van werd. Het zou natuurlijk ook gewoon kunnen dat hij ze niet lekker vond. Hij was tenslotte niet de enige sekteleider die onzinnige regels aan zijn volgelingen opdrong. Gezien de huisregels van zijn “school” zou je kunnen zeggen dat hij “in de bonen” was.

Tot niet zo lang geleden dacht men dat tuinbonen tijdens hun bloei een bedwelmende geur verspreidden. Als je in slaap viel tussen deze bonen, zou je zelfs krankzinnig kunnen worden. Vandaar het gezegde “in de bonen zijn”. Dus wie weet, misschien hebben we Pythagoras zijn beroemde stelling wel aan de tuinboontjes te danken.